پیش زمینه و هدف رفتار خوردن هیجانی نوعی رفتار خوردن بدون نیاز فیزیولوژیک است و به عنوان خوردن در پاسخ به استرس و هیجانات منفی تعریف شده است. شناخته شده ترین پیامد خوردن هیجانی افزایش وزن است. اما در مورد سایر پیامدهای خوردن هیجانی اطلاعات کافی در دسترس نیست. هدف این پژوهش، تبیین تجارب زیسته زنان جوان فزون وزن درباره پیامدهای خوردن هیجانی هست. مواد و روش کار این مطالعه به روش کیفی و با رویکرد پدیدارشناسی هرمنوتیک در سال 1399 انجام شد. مشارکت کنندگان در این مطالعه؛ 17 زن جوان ساکن در شهرهای کرمانشاه یا کرج بودند که تجربه خوردن هیجانی داشتند و دارای شاخص توده بدنی 30 و بالاتر بودند. این مشارکت کنندگان با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و با رویکرد حداکثر تنوع انتخاب گردیدند. داده ها از طریق مصاحبه های عمیق انفرادی و چهره به چهره گردآوری و با استفاده از روش هفت مرحله ای دیکلمن و همکاران، تحلیل گردید. یافته ها در این مطالعه؛ مضمونی اصلی با عنوان "پیامدهای آسیب زا" شناسایی شد. این مضمون از ترکیب 4 زیرمضمون به نام های "پیامدهای جسمی آسیب زا"، " تضعیف اعتمادبه نفس"، "تضعیف خودکارآمدی کنترل وزن" و " انگ پرخوری" به دست آمد. نتیجه گیری پیامدهای خوردن هیجانی، موجب افت کیفیت زندگی در ابعاد جسمی، روانی و اجتماعی می شوند و افراد را مستعد برخی بیماری های جسمی و اختلالات سلامت روان می کند. این موضوع اهمیت مداخلات درمانی در زمینه مدیریت پرخوری هیجانی را نشان می دهد.

زمینه و هدف: خوردن هیجانی، به صورت گرایش به خوردن در پاسخ به استرس یا هیجانات منفی تعریف شده است. بر اساس شواهد پژوهشی؛ خوردن هیجانی برای سلامتی آسیب زاست. بنابراین شناخت عواملی که موجب آسیب زایی خوردن هیجانی می شوند، مهم است. همچنین؛ شیوع خوردن هیجانی در افراد فزون وزن زیادتر از افراد با وزن طبیعی است و زنان در برابر خوردن هیجانی آسیب پذیرتر از مردان هستند، بنابراین؛ هدف این پژوهش تبیین آسیب زایی خوردن هیجانی در زنان جوان فزون وزن، انتخاب شد. روش بررسی: این مطالعه به روش کیفی و با رویکرد پدیدار شناسی هرمنوتیک، در سال 1399 انجام شد. مشارکت کنندگان در این مطالعه؛ 17 زن جوان گروه سنی 25 تا 45 ساله ساکن در شهرهای کرمانشاه یا کرج بودند که تجربه خوردن هیجانی داشتند و دارای شاخص توده بدنی 30 و بالاتر بودند. زنان باردار به دلیل متفاوت بودن نمایه توده بدنی آنها، وارد این مطالعه نشدند. مشارکت کنندگان با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و با رویکرد حداکثر تنوع انتخاب شدند. داده ها از طریق مصاحبه های عمیق انفرادی و چهره به چهره گردآوری شد. برای تحلیل داده ها از روش هفت مرحله ای Diekelmannو همکاران، استفاده شد. یافته ها: در تحلیل داده ها، مضمونی اصلی به نام "همراهان آسیب زا" پدیدار شد که نشان می داد؛ هنگامی که مشارکت کنندگان تجربه خوردن هیجانی داشتند، برخی تجارب دیگر با خوردن هیجانی آنها همراهی می کردند و این تجارب موجب می شد؛ خوردن هیجانی از لحاظ جسمی، روانی و اجتماعی برای این افراد آسیب زا شود. مضمون اصلی "همراهان آسیب زا" از هفت زیر مضمون تشکیل شده است که با عناوین؛ ناخویشتن داری در رفتار خوردن، خوردن ناخودآگاه، سوء استفاده از بدن، تجارب متناقض، اعتیاد به خوردن، افراط در خوردن خوراکی های خاص و خوردن مخفیانه، نام گذاری شدند. نتیجه گیری کلی: تجارب آسیب زایی که با خوردن هیجانی همراهی می کنند؛ موجب پیچیدگی شناخت و مدیریت خوردن هیجانی می شوند و نیاز است در برنامه های روان درمانی که برای مدیریت پرخوری هیجانی؛ بویژه در زنان، طرح ریزی می گردد، به "همراهان آسیب زا"ی خوردن هیجانی توجه شود.

مقدمه: رضایت زناشویی در زوج ها در گرو رضایت جنسی و درک بهتر نیازهای یکدیگر از هم است. تغییرات جسمانی همانند فزون وزنی و چاقی می تواند برداشت افراد از بدن  و ظاهرشان را منفی کرده و رضایت زناشویی آنها را به مخاطره بیاندازد. لذا، پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی طرحواره درمانی بر رضایت زناشویی و طرحواره های جنسی در زنان فزون وزن انجام شد.  روش کار: روش تحقیق حاضر نیمه آزمایشی است و برای جمع آوری داده ها از طرح پیش آزمون-پس آزمون با دو گروه آزمایش و کنترل استفاده شد. جامعه آماری پژوهش را کلیه زنان مبتلا به فزون وزنی شهر تهران ساکن در منطقه 1 در سال 1402 تشکیل دادند که از بین آنها، 30 نفر به روش نمونه گیری آسان و داوطلیانه انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) گمارده شدند. گروه آزمایش مداخله طرحواره درمانی در طی 12 جلسه 90 دقیقه ای دریافت کرد. ابزارهای مورد استفاده در پژوهش حاضر شامل رضایت زناشویی (Fowers& Olson,1993)، طرحواره جنسی (Andersen and Cyranowski, 1994)بودند. داده ها طریق نرم افزار spss-v24 با روش آنکووا انجام گرفت. یافته ها: یافته­ها نشان داد که مداخله طرحواره درمانی به طور معناداری بر رضایت زناشویی و طرحواره های جنسی بهبود بخشید (P<0/05). نتیجه گیری: درک عمیق تر از طرحواره های دوره کودکی، همانطور که در مداخله طرحواره درمانی به آن پرداخته شده است، می تواند به درک ویژگی های شخصیتی ناکارآمد که در درمان افراد فزون وزن تداخل می کند، کمک کند. همچنین، مراجعان با شناخت طرحواره ها به روشهای مقابله ای انطباقی و سازگارانه در زندگی زناشویی دست بیابند.

هدف این پژوهش تعیین اثربخشی درمان چندبعدی معنوی با محوریت کاهش وزن بر پایداری هیجانی، خودمهارگری، و شاخص توده بدنی زنان فزون وزن بود. روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با دو گروه آزمایش و گواه بود. جامعه آماری کلیه زنان چاق و دارای اضافه وزن مراجعه کننده به کلینیک مشاوره و روانشناسی در منطقه 3 تهران در سال 1398 بود و از بین آن ها با استفاده از نمونه گیری در دسترس 30 نفر انتخاب و در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) جایگزین شدند. سپس پرسشنامه شانزده عاملی شخصیت کتل (1973) توسط هر دو گروه تکمیل شد و اندازه گیری قد و وزن از هر دو گروه به عمل آمد. پس از آن برنامه درمان چندبعدی معنوی با محوریت کاهش وزن به صورت 13 جلسه 90 دقیقه ای بر روی گروه آزمایش و سپس پس آزمون اجرا شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS-24 و روش تحلیل کوواریانس تحلیل شدند. یافته ها نشان داد درمان چندبعدی معنوی با محوریت کاهش وزن موجب افزایش پایداری هیجانی و خودمهارگری و کاهش شاخص توده بدنی می شود (001/0

زمینه و هدف خوردن هیجانی، نوعی رفتار خوردن بدون نیاز فیزیولوژیک است که در پاسخ به هیجانات منفی رخ می‫, دهد و برای سلامتی آسیب‫, زا است. بر اساس شواهد پژوهشی برخی عوامل دیگر، در کنار هیجانات منفی در فعال‫, سازی و راه اندازی خوردن هیجانی سهیم هستند. شناسایی این عوامل برای مدیریت موثر خوردن هیجانی ضروری می‫, باشد. همچنین خوردن هیجانی در افراد فزون وزن و زنان شایعتر است. بنابراین هدف پژوهش حاضر، تبیین تجارب زیسته زنان جوان فزون وزن درباره راه اندازهای خوردن هیجانی بود. ‬, ‬, ‬, ‬, روش کار این مطالعه به روش کیفی و با رویکرد پدیدارشناسی هرمنوتیک در سال 1399 انجام شد. مشارکت کنندگان در این مطالعه، 17 زن جوان ساکن در شهرهای کرمانشاه و کرج بودند که تجربه خوردن هیجانی داشته و دارای شاخص توده بدنی 30 و بالاتر بودند. این مشارکت کنندگان با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و با رویکرد حداکثر تنوع انتخاب گردیدند. داده ها از طریق مصاحبه های عمیق انفرادی و چهره به چهره گردآوری و با استفاده از روش هفت مرحله ای دیکلمن، تحلیل گردید. یافته ها در تحلیل داده ها، یک مضمون اصلی به نام «راه اندازهای خوردن هیجانی» شناسایی شد. این مضمون بوسیله چهار زیر مضمون «هیجانات منفی»، «علایم ذهنی»، «علایم جسمی» و «رویدادهای ویژه» شکل گرفت. نتیجه گیری بر اساس نتایج، با وجودی که هیجانات منفی راه انداز محوری خوردن هیجانی هستند، ولی برای وقوع آن کافی نیستند. بنابراین ضروری است برای فهم عمیق تجارب زیسته مربوط به وقوع رفتار خوردن هیجانی، به طور همزمان به ابعاد چندگانه فعال ساز و راه انداز آن توجه نماییم که شامل هیجانات منفی، علایم ذهنی (نشخوار افکار منفی و وسوسه ذهنی خوردن)، علایم جسمی (علایم گوارشی، خستگی، درد و. . . ) و همچنین رویدادهایی که به طور ویژه خوردن هیجانی را راه اندازی می‫, کند، می‫, باشند‬, ‬,

زمینه و هدف: در دهه های اخیر چاقی و اضافه وزن به عنوان تهدیدی جدی در سراسر جهان معرفی شده و با شیوع بیماری های مزمن مانند دیابت نوع دو و پرفشارخونی و بیماری های قلبی-عروقی همراه است. پژوهش حاضر با هدف اثربخشی درمان فراشناختی مبتنی بر ذهن آگاهی، بر سبک زندگی موثر بر وزن و هموگلوبین A1C و لپتین در زنان فزون وزن انجام شد. روش بررسی: روش پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با یک گروه آزمایش و یک گروه گواه بود. جامعه آماری تمامی زنان دارای اضافه وزن با BMI بین 25 تا 30 و مراجعه کننده به یک کلینیک تغذیه در شهر مشهد در سال 1397 بودند. از بین آن ها با استفاده از نمونه گیری هدف مند 30 نفر به صورت تصادفی انتخاب شده و به تصادف در یک گروه آزمایش و یک گواه جایگزین شدند. پس از آن هر دو گروه پرسشنامه سبک زندگی موثر بر وزن (کلارک و همکاران، 1991) را تکمیل کردند و آزمایش های اندازه گیری سطح لپتین و هموگلوبین A1C از آن ها گرفته شد. سپس برنامه درمان فراشناختی مبتنی بر ذهن آگاهی (ولز، 2005) بر گروه آزمایش اجرا شد؛ اما گروه گواه تحت هیچ برنامه درمانی قرار نگرفت. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه 24 و روش تحلیل کوواریانس تحلیل شدند. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد، درمان فراشناختی مبتنی بر ذهن آگاهی بر متغیرهای سبک زندگی موثر بر وزن و هموگلوبین A1C و لپتین تاثیری معنادار دارد (0٫ 001>p). نتیجه گیری: براساس یافته های این پژوهش می توان از درمان فراشناختی مبتنی بر ذهن آگاهی درجهت بهبود سبک زندگی موثر بر وزن و هموگلوبین A1C و لپتین در زنان فزون وزن استفاده کرد.

مقدمه: شیوع بالای خوردن هیجانی در زنان فزون وزن، بیانگر اهمیت نقش خوردن هیجانی در افزایش وزن آنهاست. هدف مطالعه کنونی، تبیین نقش خوردن هیجانی در تجارب زیسته زنان جوان فزون وزن ایرانی است. روش کار: این مطالعه به روش کیفی و با رویکرد پدیدار شناسی هرمنوتیک انجام شد. مشارکت کنندگان در این مطالعه؛ 17 زن جوان ساکن در شهرهای کرمانشاه یا کرج بودند که تجربه خوردن هیجانی داشتند و دارای نمایه توده بدنی 30 و بالاتر بودند. این مشارکت کنندگان با استفاده از روش نمونه گیری هدفمند و با رویکرد حداکثر تنوع انتخاب شدند. داده ها از طریق مصاحبه های عمیق انفرادی و چهره به چهره گردآوری و با استفاده از روش هفت مرحله ای Dickelman و همکاران، تحلیل شد. یافته ها: در تحلیل تجارب زیسته مشارکت کنندگان؛ مضمونی اصلی به نام "نقش سازشی" آشکارگردید، که نشان می داد؛ خوردن هیجانی، نقشی سازشی در زندگی آنها، برای کنارآمدن با رنجها و مشکلات زندگی به عهده دارد. این مضمون بوسیله 9 زیر مضمون، شکل گرفت که عبارتند از: اجتناب از افکار و عواطف منفی، تسکین عواطف منفی، رفع گرسنگی هیجانی، نماد خود شفقتی، نقش شفا بخش، نقش نیرو بخش، در پناه خوردن، همدم احساس تنهایی و امنیت جویی غذایی. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش، کارکرد های لحظه ای و زود گذری که خوردن هیجانی در زندگی مشارکت کنندگان داشت، را شناسایی کرد. این کارکرد ها در شکل گیری یک الگوی چرخه ای رفتاری یعنی؛ خوردن هیجانی مکرر که پیامد اصلی آن افزایش وزن است، نقشی کلیدی دارند و مانع اثربخشی برنامه های کاهش وزن می شوند.

مقدمه: سبک فرزندپروری والدین نقش مهمی در سلامت جسمانی و سلامت روان شناختی کودکان دارند. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش فرزندپروری ترکیبی (زیستی– اجتماعی) به مادران بر خودکارآمدی ادراک شده کودکان فزون وزن انجام شده است. روش: پژوهش حاضر از نوع پژوهش های نیمه آزمایشی است. جامعه مورد بررسی شامل کلیه دانش آموزان پسر مقطع دبستان (منطقه 2 و 5 شهر تهران) که از لحاظ وضعیت شاخص توده بدنی چاق و یا دارای اضافه وزن هستند، به همراه مادرانشان می باشند. در مجموع 50 مادر به همراه فرزندانشان از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. در نهایت به -واسطه افت 2 نفر از آزمودنی ها، 48 نفر در مطالعه باقی ماندند که در دو گروه آزمایش و کنترل، متشکل از 24 نفر به تصادف جایگزین شدند. آموزش فرزندپروری طی 10 جلسه (هفته)، هر جلسه 90 دقیقه برای گروه آزمایش اجرا شد و گروه کنترل هیچ مداخله ای دریاغت نکرد. همه آزمودنی ها قبل و بعد از آموزش به کلیه گویه های پرسشنامه های دموگرافیک و کودکان به پرسشنامه خودکارآمدی ادراک شده پاسخ دادند و همچنین شاخص توده بدنی آنها محاسبه شد. یافته ها: تحلیل داده ها با روش تحلیل کوواریانس یک متغیره و چندمتغیره نشان داد آموزش فرزندپروری باعث ارتقاء نمرات خودکارآمدی ادراک شده کودکان گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل شده است (0.05> P). نتیجه گیری: نتایج این بررسی نشان داد که آموزش فرزندپروری ترکیبی (زیستی– اجتماعی) به مادران، به بهبود خودکارآمدی ادراک شده کودکان دارای اضافه وزن منتهی می شود. همچنین به نظر می رسد که شاخص توده بدنی کودکان به واسطه اصلاح سبک فرزندپروری مادر و بهبود خودکارآمدی ادراک شده شان، کاهش خواهد یافت.

سال ها است روان شناسان بالینی دریافته اند حالت های عاطفی می تواند بر مشکلات جسمانی تاثیرگذار باشد و ارتباط میان تنیدگی روان شناختی و مشخصه های جسمی از جمله چاقی اخیرا مورد ارزیابی قرار گرفته است. یکی از مفاهیمی که در برنامه های کاهش وزن، توجه ی زیادی را به خود جلب کرده، مفهوم خودکارآمدی است. هدف پژوهش حاضر اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر خودکارآمدی سبک زندگی مربوط به خوردن و شاخص توده ی بدنی در افراد فزون وزن بود. برای این منظور، طی یک پژوهش نیمه آزمایشی همراه با پیش آزمون پس آزمون و گروه کنترل، از میان افراد فزون وزن مراجعه کننده به مراکز درمانی و کلینیک های تغذیه ی منطقه ی یک شهر تهران، 30 نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش و گواه گمارش شدند. سپس گروه آزمایش تحت درمان رفتاری دیالکتیک قرار گرفت و گروه کنترل فقط در جلسات گروهی با موضوعات آگاهی در مورد غذا خوردن و نوع غذاها شرکت کرد. گروه ها قبل و بعد از مداخله از نظر خودکارآمدی، سبک زندگی مربوط به وزن و میزان شاخص توده ی بدنی مورد سنجش قرار گرفتند. نتایج تحلیل کوواریانس چندمتغیره (مانکوا) نشان داد اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر خودکارآمدی سبک زندگی موثر است. نتایج این پژوهش از اثربخشی رفتاردرمانی دیالکتیک بر خودکارآمدی، سبک زندگی مربوط به خوردن و شاخص توده ی بدنی در افراد فزون وزن حمایت می کند.

مقدمه: چاقی یک مشکل شایع سلامتی عمومی است که به یکی از نگرانی های عمده سلامتی جهانی تبدیل شده است، مطالعات زیادی ارتباط بین چاقی را با احتمال خطر بیماری های متعدد چون دیابت و ... مطرح کرده اند. افراد چاق اختلالاتی را در کیفیت زندگی خود نیز تجربه می کنند. این مطالعه به منظور مقایسه کیفیت زندگی زنان چاق و دارای وزن طبیعی در قزوین انجام شد.روش کار: این مطالعه مورد– شاهدی، در سال 1389 در دانشگاه علوم پزشکی قزوین بر 115 زن چاق (BMI³30) به عنوان گروه مورد و 114 زن با وزن طبیعی (24>BMI>20) به عنوان گروه شاهد که به صورت تصادفی انتخاب شده بودند انجام شد. برای تعیین کیفیت زندگی از پرسش نامه کیفیت زندگی SF-36 و برای تعیین چاقی از BMI استفاده شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و فاصله اطمینان 95% تحلیل شد.نتایج: نتایج نشان داد، زنان چاق در مقایسه با زنان با وزن طبیعی درشش بعد از هشت بعد کیفیت زندگی (عملکرد جسمانی (p<0.001)، محدودیت نقش کاری (0.01=p) درد جسمانی (0.05) سلامت عمومی (0.012=p) نشاط (0.014=p) عملکرد اجتماعی (0.045=p) به طور معنی داری دچار اختلال کیفیت زندگی بودند.نتیجه گیری: افراد چاق معمولا سطوح پایین سلامتی جسمی و روانی، بخصوص سطوح پایین احساس خوب بودن جسمی و اجتماعی را تجربه می کنند.